ReTourette

“Goedemiddag mevrouw, welkom bij de klantenservice van De Bovenkamer. Waarmee kan ik u van dienst zijn?”
“Goedendag. Ik wil graag mijn Tourette syndroom retourneren.”
“Aha. Heeft u het aankoopbewijs bij zich?”
“Nee, heb ik niet, het was een cadeautje.”
“In dat geval kan ik u alleen een tegoedbon voor een ander syndroom geven.”
“Nee, dank u. Dat is niet nodig, ik hoef er niks voor terug.”
“Het spijt me, maar zo werkt het nu eenmaal, mevrouw.”
“Maar misschien kunt u een uitzondering maken? Voor deze keer?”
“Daar kunnen we niet aan beginnen, denkt u zich eens in met wat een enorme voorraad we zouden blijven zitten. Bovendien: weet u zeker dat u het niet wilt houden? U profiteert tenslotte ook van de voordelen die uw syndroom met zich meebrengt: de creatieve geest, de scherpe blik, het gevoel voor humor…”
“Euh, ik had eigenlijk in gedachten om alleen de tics en dwang in te leveren. En misschien de slaapproblemen…”
“Dat zal helaas niet gaan mevrouw: het is een package deal, zoals u weet.”
“Oh, op die manier…”
“Als u echt wat anders wilt: momenteel is het chronische vermoeidheidssyndroom erg in opkomst. Misschien is dat wat voor u?”
“Hmm, dat klinkt niet echt aantrekkelijk. Zitten daar nog bijkomende voordelen aan?”
“U verbruikt minder energie en uw sportschoenen slijten minder snel.”
“Tja, toch weet ik het niet hoor. Kan ik dat een maand op proef krijgen?”
“Dat moet ik even navragen…
Harry! Ik heb er hier eentje aan de balie die het chronische vermoeidheidssyndroom op proef wil, het moet toch niet gekker worden!”

“Zo mevrouw, daar ben ik weer. Helaas is het niet moge…”
“Weet u wat? Laat maar zitten, ik neem de Tourette wel mee terug. Bedankt voor de moeite, fijne dag verder.”

Marion_retourette-450x304

Deze blog is ook gepubliceerd op de website van Stichting Gilles de la Tourette

 

 

Killer cat

Ach, wat zijn ze lief hè, onze Simba’s, Moortjes en Poekies. Ze geven kopjes, kunnen heerlijk liggen spinnen op je schoot en verwelkomen je na je werkdag met een lieflijk miauwtje. Kattenliefhebbers weten het: er is niets onweerstaanbaarder dan dat kleine wezentje dat je met een schuin kopje en twee grote ogen aankijkt. Totdat achter die lieve poezel een koelbloedige moordenaar blijkt schuil te gaan, en je op een druilerige zondagochtend niet één, maar twee verborgen lijken in je huiskamer vindt.

Het valt niet met elkaar te rijmen. Het is als de afkeer die je voelde toen je erachter kwam dat je ouders bepaalde handelingen hebben uitgevoerd om jou te krijgen. Dat gevoel. Nee, niet mijn ouders, die doen dat toch niet? Nee, niet onze Poekie…

Lees verder “Killer cat”

Wachtwoorden, updates en natte broeken

Soms wens ik dat ik met een knip van mijn vingers terug in de tijd kon gaan. Knip… en plop, daar zit ik. In mijn tuinbroek met roze beenwarmers op de bank, ergens in 1986. Waarschijnlijk luisterend naar de Dolly Dots op mijn Walkman. Wat is er ontzettend veel veranderd sinds die tijd, met name op het gebied van elektronica.

Het is als hoge nood hebben, nét op tijd het toilet kunnen bereiken en vervolgens je broek niet loskrijgen omdat je het wachtwoord van je ritssluiting niet meer weet.

Lees verder “Wachtwoorden, updates en natte broeken”

Baudet

Ik weet heel weinig van politiek, dat geef ik eerlijk toe. Zo weinig, dat ik er geen blog aan durf te wijden. Maar sinds de veelbesproken frontman van FvD er bij de Provinciale Statenverkiezingen van afgelopen woensdag met de grote winst vandoor ging, krijg ik dat liedje van de Everly Brothers niet meer uit mijn hoofd… Zing je mee?

Oh oh, Baudet
Oh oh, Baudet

He got some brand new chairs and he feels so good
He speeches even longer than I thought he would
He’s more into Minerva’s owl than climate control
But I am just a woman who means yes but says no

Baudet, dirty little rat, Baudet
Ever makes me sad, Baudet
He’s the nudest politician that I’ve ever met
I get less ambition than I’ll ever get
From Baudet, dirty little rat, Baudet
Oh oh, Baudet

Oh oh, Baudet
Oh oh, Baudet

sing-along

788

 

Keuzestress, jazzmuziek en duivenpoep

Je hebt van die dagen dat je niet kunt beslissen. Voor mij altijd een heikel punt, maar soms is het nog nèt wat extremer. Zo’n dag was het de dag na Hemelvaart. Mario was vrij, het was mooi weer, dus we wilden er op uit. Maar wat gingen we doen? Wandelen, shoppen, een terrasje pakken? En waar? Het werd Breda. Altijd gezellig en lekker dichtbij. Bovendien, wist mijn wederhelft te vertellen, werd dit weekend het Jazzfestival gehouden, dus extra gezelligheid. En extra drukte, dat dan weer wel… En toen begon het grote twijfelen. In mijn hoofd veranderde een idee voor een leuk dagje uit binnen no time in the worst case scenario. Want Hemelvaartweekend, dus druk. En jazzmuziek, dus lawaai. En overal prikkels, dus tics. En volle parkeergarages, en overvolle winkelstraten, en terrassen zonder ook maar één vrij plaatsje, en misschien ging het wel regenen, en ik had ook nog een blaar op mijn hiel, en smeltende poolkappen, en oorlog in Syrië, en kans op een buitenaardse invasie, en en en…

Lees verder “Keuzestress, jazzmuziek en duivenpoep”