Je hebt van die dagen dat je niet kunt beslissen. Voor mij altijd een heikel punt, maar soms is het nog nèt wat extremer. Zo’n dag was het de dag na Hemelvaart. Mario was vrij, het was mooi weer, dus we wilden er op uit. Maar wat gingen we doen? Wandelen, shoppen, een terrasje pakken? En waar? Het werd Breda. Altijd gezellig en lekker dichtbij. Bovendien, wist mijn wederhelft te vertellen, werd dit weekend het Jazzfestival gehouden, dus extra gezelligheid. En extra drukte, dat dan weer wel… En toen begon het grote twijfelen. In mijn hoofd veranderde een idee voor een leuk dagje uit binnen no time in the worst case scenario. Want Hemelvaartweekend, dus druk. En jazzmuziek, dus lawaai. En overal prikkels, dus tics. En volle parkeergarages, en overvolle winkelstraten, en terrassen zonder ook maar één vrij plaatsje, en misschien ging het wel regenen, en ik had ook nog een blaar op mijn hiel, en smeltende poolkappen, en oorlog in Syrië, en kans op een buitenaardse invasie, en en en…