ReTourette

“Goedemiddag mevrouw, welkom bij de klantenservice van De Bovenkamer. Waarmee kan ik u van dienst zijn?”
“Goedendag. Ik wil graag mijn Tourette syndroom retourneren.”
“Aha. Heeft u het aankoopbewijs bij zich?”
“Nee, heb ik niet, het was een cadeautje.”
“In dat geval kan ik u alleen een tegoedbon voor een ander syndroom geven.”
“Nee, dank u. Dat is niet nodig, ik hoef er niks voor terug.”
“Het spijt me, maar zo werkt het nu eenmaal, mevrouw.”
“Maar misschien kunt u een uitzondering maken? Voor deze keer?”
“Daar kunnen we niet aan beginnen, denkt u zich eens in met wat een enorme voorraad we zouden blijven zitten. Bovendien: weet u zeker dat u het niet wilt houden? U profiteert tenslotte ook van de voordelen die uw syndroom met zich meebrengt: de creatieve geest, de scherpe blik, het gevoel voor humor…”
“Euh, ik had eigenlijk in gedachten om alleen de tics en dwang in te leveren. En misschien de slaapproblemen…”
“Dat zal helaas niet gaan mevrouw: het is een package deal, zoals u weet.”
“Oh, op die manier…”
“Als u echt wat anders wilt: momenteel is het chronische vermoeidheidssyndroom erg in opkomst. Misschien is dat wat voor u?”
“Hmm, dat klinkt niet echt aantrekkelijk. Zitten daar nog bijkomende voordelen aan?”
“U verbruikt minder energie en uw sportschoenen slijten minder snel.”
“Tja, toch weet ik het niet hoor. Kan ik dat een maand op proef krijgen?”
“Dat moet ik even navragen…
Harry! Ik heb er hier eentje aan de balie die het chronische vermoeidheidssyndroom op proef wil, het moet toch niet gekker worden!”

“Zo mevrouw, daar ben ik weer. Helaas is het niet moge…”
“Weet u wat? Laat maar zitten, ik neem de Tourette wel mee terug. Bedankt voor de moeite, fijne dag verder.”

Marion_retourette-450x304

Deze blog is ook gepubliceerd op de website van Stichting Gilles de la Tourette

 

 

Duizend en één Touretters

Hoewel het Tourette syndroom nog altijd een vrij onbekend imago heeft, zijn er redelijk veel mensen die het hebben. Aan aantallen durf ik me niet meer te wagen, want lees ik zo nog dat het in Nederland om zo’n 15.000 mensen gaat, de laatste schattingen doen anders vermoeden. Hoe dan ook: Tourette komt meer voor dan gedacht en natuurlijk is er een groep ‘Touretters’ waaraan duidelijk te zien is dat zij het syndroom hebben. Maar vaak zijn het ook de mensen waarvan je het misschien op het eerste gezicht niet verwacht. Het is er wel, maar je ziet het niet. Niet altijd.

Dit soort aandoeningen is als het gat in de ozonlaag, de glimlach van Maarten van Rossem en de miljoenen micro-organismen die een bingo-avond houden in je darmen; dat je ze niet ziet, wil niet zeggen dat ze niet bestaan.

Lees verder “Duizend en één Touretters”

Fluisterfilmpjes voor hersenorgasmes

Wel eens een filmpje gezien waarin een fluisterende dame op haar dooie gemak een papje van banaan in de lange haren van een ‘Californian surfdude’ smeert? Of eentje waarin een vrouw na haar sushi-diner op de sofa gaat liggen en haar buikrommelgeluiden laat horen?

Ik ervaar het alsof ik Lara Croft in eigen persoon ben, die zich slingerend aan lianen een weg door de jungle van Cambodja baant

Al eerder schreef ik dat ik zeer gevoelig reageer op beeld en geluid dat via een televisiescherm mijn brein in komt. De reden dat ik niet van actiefilms houd, is omdat de snelle beelden en harde geluiden voor mij resulteren in een oneindige reeks van tics. Het lijkt alsof het onbewuste deel van mijn brein de werkelijkheid niet los kan koppelen van de film en ik ervaar het alsof ik Lara Croft in eigen persoon ben, die zich slingerend aan lianen een weg door de jungle van Cambodja baant. Helaas bezit ik niet de kwaliteiten van een actieheldin en ben ik ook niet uitgerust met stalen zenuwen, maar juist met een overgevoelige set hersenen die de vele prikkels van zo’n film niet kan verwerken. Geen probleem, gewoon geen actiefilms kijken en niets aan de hand. Maar wat als ik die overgevoeligheid kan inzetten in mijn voordeel? Ik heb nu een manier ontdekt waarop dat kan…

Lees verder “Fluisterfilmpjes voor hersenorgasmes”

Achterwerk uit de kast

Er is een vrouw die geen opvallende dingen doet, die altijd in de pas loopt en die probeert iedereen te vriend te houden. Deze vrouw lacht terwijl ze van binnen huilt en doet op de automatische piloot wat van haar wordt verwacht. Ze is tevreden, maar haar leven voelt soms leeg en ze weet dat ze lang niet alles eruit haalt wat erin zit.

Was ze het zelf, of de stem van de maatschappij die zo hard op haar heeft gedrukt?

Lees verder “Achterwerk uit de kast”