Dat ik iemand van uitersten ben, weet ik al lang. Het ene moment wil ik niets liever dan levendigheid en mensen om me heen en het andere moment kan het zijn dat ik me, totaal overprikkeld, terug moet trekken in een stil hoekje omdat ik door een teveel aan indrukken niet meer in staat ben om te socializen.

Daarom is het ook niet zo vreemd dat mijn twee nieuwste bezigheden mijlenver uit elkaar liggen. Zenmeditatie en salsadansen, het beste uit twee werelden. Zowel letterlijk als figuurlijk, want waar de zenmeditatie zijn oorsprong vindt in India en via omwegen door China en Japan steeds meer zijn stempel weet te drukken op onze westerse samenleving, komt het salsadansen van origine uit Cuba. Richt het eerste zich op de innerlijke beleving, het tweede draait om expressie. Rust tegenover beweging, geest tegenover lichaam, stilte tegenover muziek. Ik hou van dat contrast.

Hoewel het zenboeddhisme me altijd heeft aangesproken, was ik ervan overtuigd dat mediteren niks voor mij was. Stilzitten is een uitdaging voor iemand met tics en een hoofd leegmaken dat overloopt van (dwang)gedachten leek me helemaal mission impossible. Maar ja, ik ben nou eenmaal nieuwsgierig aangelegd en een tikkeltje eigenwijs. Iets in me zei dat het me misschien kon helpen om meer ontspannen en blijer in het leven te staan. En ik had gelijk. Twee maanden geleden startte ik met de introductiecursus zenmeditatie bij Zen.nl en ik voel me er goed bij. Het mediteren heeft een kalmerend effect op mijn tics en de aanname dat tijdens een meditatie je hoofd leeg moet zijn bleek een misvatting. Gelukkig maar.

In tegenstelling tot het mediteren heb ik met dansen veel ervaring. In mijn jonge jaren deed ik zes jaar fanatiek aan stijldansen en volgde ik korte cursussen mambo – toen populair vanwege de film Dirty Dancing – en streetdance. Dus waarom nu niet meer? Toen Mario tijdens ons bezoek aan de open dag bij Salsa in Breda opeens zei dat ie meewilde, was het dan ook snel beklonken.

En zodoende heb ik een mooie balans weten te vinden in twee nieuwe activiteiten. Nu maar hopen dat ik niet in de war raak en in lotushouding op de dansvloer ga zitten. Of tijdens de loopmeditatie een cross body lead erin gooi. Maar aangezien de serene sfeer die in de zendo heerst in niets lijkt op de broeierige ambiance met de opzwepende klanken in de dansschool, denk ik dat dat wel goedkomt.