Gisteren bezocht ik samen met mijn eega een kennismakingsworkshop Zen. Voordat het zover was, dacht ik bij Zen toch stiekem een beetje aan: Zoetsappig, Zonderling en Zweverig. Alle Z’s ten spijt, het is niks van dit alles. Je hoeft je niet in een oranje gewaad te hullen of met een verwarde hippie-look te verschijnen om je hiermee bezig te houden. Zen is voor iedereen en betekent zoveel als: aandacht voor het hier en nu. En laat ik dat nu heel goed kunnen gebruiken…

Wat ik bijzonder vond aan deze workshop, was de ervaring om met een groep van 18 mensen samen te zijn in stilte. Gewoon ‘zijn’, zonder je te hoeven bewijzen of de drang te voelen een geanimeerd gesprek op gang te houden. Gezamenlijk in lotushouding staren naar de vloerbedekking, die door een druk geweven patroon bij het merendeel van de deelnemers een vorm van scheelzien veroorzaakt. Je concentreren op je ademhaling en verder niets. En dat werkt me toch een portie ontspannend!

“Moet jij nog naar de Spar?” hoorde ik iemand op straat roepen en hup, ik kon weer bij één starten

Totdat de tweede oefening kwam, waarbij we elke uitademing moesten tellen. Als we merkten dat onze gedachten afdwaalden, moesten we opnieuw beginnen met tellen. Het is opvallend hoe snel gedachten in je hoofd opborrelen en ik besefte dat leren mediteren hard werken is. Door de warmte stonden de ramen open en waren alle geluiden van buiten goed te horen. Een claxon bracht het beeld van een auto bij me naar boven en voordat ik het wist was er een reeks automerken in mijn hoofd verschenen, waardoor ik opnieuw moest beginnen met tellen.
“Moet jij nog naar de Spar?” hoorde ik iemand op straat roepen en hup, ik kon weer bij één starten.

Vanzelfsprekend was niemand van de groep bij deze oefening verder dan drie gekomen, want gedachten komen nu eenmaal vanzelf. De truc is om deze gedachten er te laten zijn en je er niet door te laten leiden door er geen waarde-oordeel aan te hangen. En zoals bij alles geldt: oefening baart kunst.

Ik ga hier zeker meer mee doen en ook mijn wederhelft is enthousiast. Dus wie weet word zelfs ik, de grootste piekeraar van het universum, met een hoofd dat altijd overloopt van gedachten, ooit nog eens helemaal Zen.

Photo by Peter Hershey on Unsplash