384 Zijn het er inmiddels. Het aantal opgeslagen Shazams in mijn telefoon. En dat terwijl ik deze smartphone nog geen jaar in mijn bezit heb. Op mijn vorige iPhone, die na jaren van (te) intensief Facebook- en Whatsappgebruik de geest gaf, staan ook nog zo’n 600 opgeslagen liedjes. Je zou dus kunnen stellen dat ik een Shazam-junkie ben.

Niet dat ik iets doe met al die opgeslagen nummers. Waarom ik het dan doe? Omdat het kan. Stond je vroeger in de platenzaak nog een liedje te neuriën, nu is er Shazam. Een geweldige uitkomst die je nieuwsgierigheid in no time bevredigt. Leuk toch, om te weten dat je luistert naar 16 BIT Inaxycvgtgb. Doet het altijd goed op feestjes, dit soort wijsheden waar je niks aan hebt.

Sinds de komst van Shazam neuriet men niet meer!

Het is gewoon te makkelijk gemaakt en daarom kan ik het niet laten. Maar soms mis ik die ouwe tijden wel. Dat je neuriënd voor al je vrienden je frustatie kenbaar maakte omdat je het niet kon uitstaan dat je niet wist van welke band dat housenummer was dat je tijdens het stappen had gehoord. En dat zij vervolgens weer bij hùn vrienden gingen neuriën, omdat zij het nummer wel kenden, maar het ook niet wisten. Sinds de komst van Shazam neuriet men niet meer! Wie weet lukt het me een dezer dagen genoeg moed te verzamelen om op de cd-afdeling van de Mediamarkt voor een nietsvermoedende verkoper The final countdown te neuriën. Uit pure nostalgie.