’s Ochtends rekenen, ’s middags taal. Zo zag een doorsnee dag eruit op de basisschool. Een ochtendmens ben ik nooit geweest. Was het daarom dat rekenen mij niet lag? Wat had ik een hekel aan die cijfers en sommen, ik kon niet wachten tot de ochtend voorbij was. Taal vond ik leuk. Taal is wat mensen verbindt, de manier om je gevoelens te uiten en te communiceren met anderen. Die gedachte intrigeerde me al vanaf zesjarige leeftijd. Toen ik een jaar of tien was schreef ik mijn eerste verhaal. Het was een thriller over een jongen die ’s nachts allerlei avonturen beleefde. De titel luidde: ‘Eng verhaal’. Oké, dat was voor verbetering vatbaar…
ik zie heus wel hoe menigeen de wenkbrauwen optrekt als ik bij het splitsen van de rekening mijn toevlucht neem tot mijn calculator app.