1987
“Meisje, wat doe je toch allemaal?”
Mijn moeders woorden dreunen na in mijn hoofd. Ik heb geen idee wat ik doe, wist ik dat maar. Het enige wat ik weet is dat ik het niet kan helpen. Een paar weken geleden is het zomaar begonnen. Opeens was het er, dat gekmakende gevoel in mijn lijf dat zich gedurende de dag opbouwt. Ik vlucht naar mijn slaapkamer, smijt de deur dicht, zet harde muziek op en laat alles even gaan. Ik lijk wel spastisch. Mijn spieren verkrampen, mijn armen en benen vliegen alle kanten op en ik kuch en piep. Ik schud met mijn hele lichaam om de spanning kwijt te raken. Een moment voel ik me lichter, verlost. En dan bouwt het gevoel zich weer op.

Lees verder “Getict maar niet gek” →

Het is inmiddels alweer zeven weken geleden dat het blad Mijn Geheim nr. 17 in de winkels lag met mijn verhaal erin.

Op mijn blog heb ik geen aandacht aan het artikel besteed en eigenlijk is dat zonde, want het geeft een goed beeld van wat de aandoening voor mij heeft betekend en nog steeds betekent. Misschien herkennen mensen zichzelf of dierbaren in mijn verhaal en brengt het hen een stap dichterbij een goede diagnose, wat zo belangrijk is.

Daarom hierbij alsnog het artikel…