Naarmate we Bryce naderen doemen de typerende puntige rode rotsen steeds meer op. Laat in de middag arriveren we in het Bryce Canyon Pines Motel, waar we de komende twee nachten zullen verblijven. In plaats van een hotelkamer hebben we hier een heel gezellig ingericht huisje, omgeven door dennenbomen. Op de ‘porch’ voor het huisje is het heerlijk genieten van de rustige groene omgeving en de geur van dennennaalden.

Ons verblijf in Bryce Canyon

Na ons nog even te hebben opgefrist, gaan we een hapje eten bij het ernaast gelegen Bryce Canyon Pines restaurant. We genieten er van een heerlijk diner en we kunnen het niet laten om als toetje een stuk ‘homemade pie’ te bestellen. Na afloop zitten we ontzettend vol, maar we zijn het erover eens dat dit wel eens de beste taart kan zijn die we ooit hebben geproefd. Bryce Canyon heet vanaf dat moment ‘Pie Canyon’ voor ons.

De hoodoos die parmantig in groepjes bij elkaar staan doen me denken aan de ‘druipsteenkastelen’ die ik vroeger op het strand maakte.

De volgende ochtend zijn we vroeg wakker. Het is goed te merken dat Bryce weer een stukje hoger ligt want het voelt frisjes aan. Nu begrijpen we waarom onze cabin met een open haard is uitgerust. ’s Nachts koelt het hier flink af en in de winter valt er een dikke laag sneeuw. Als we na het ontbijt in het Bryce Canyon Pines restaurant op weg gaan naar Bryce National Park breekt het zonnetje door en wordt het meteen een stuk aangenamer. Het is tijd voor een volgend hoogtepunt van deze vakantie: het Bryce Canyon National Park. Ik heb hier hoge verwachtingen van en die worden ruimschoots waargemaakt.

De zogenaamde hoodoos die parmantig in groepjes bij elkaar staan doen me denken aan de ‘druipsteenkastelen’ die ik vroeger met water en zand op het strand maakte. De dieprode kleur van de puntige rotsen steekt schril af tegen de helderblauwe lucht en de groene dennenbomen. Het is sprookjesachtig mooi.

We rijden met de open Mustang door het park heen en stoppen bij nagenoeg elk uitkijkpunt. Bij de eerste paar punten die samen het zogenaamde Bryce Amphitheater vormen volgen we een stukje van het wandelpad. Als lunch nemen we een lekkere salade in de Bryce Lodge in het park.

Terug bij de cabin genieten we nog even van het avondzonnetje en laten we alle indrukken die we in het prachtige park hebben opgedaan op ons inwerken. En dan is het weer tijd voor het diner in het gezellige Bryce Canyon Pines restaurant. We zijn voorzichtig met de complimentary broodjes en het hoofdgerecht, want we willen nog ruimte overhouden voor nog zo’n heerlijk stuk ‘homemade pie’. Ook de tweede keer blijft het de lekkerste taart ooit. Met een voldaan gevoel duiken we ons bedje in.

De volgende dag vervolgen we de reis naar Springdale, waar Zion National Park ligt. Na een uurtje of anderhalf rijden we het park binnen wat wordt omgeven door hoge bergen en rotswanden. De Majestic View Lodge is op een schitterende locatie gelegen, vlak na de uitgang van het park. De prachtige ligging en de sfeervolle inrichting, die met natuurlijke materialen en houten accenten is verfraaid, maken de lodge tot een schitterende accomodatie. Het kleine terras bij onze kamer biedt uitzicht op de majestueuze bergen. Verder is er een heerlijk zwembad bij het hotel, waar we na de lunch in het bijbehorende grote restaurant dankbaar gebruik van maken.

Dit hotelcomplex is te mooi om niet van te genieten, dus we houden vandaag een relaxdagje en zullen morgenochtend, wanneer het nog niet zo warm is, Zion National Park bezoeken. Het is heerlijk om een paar uurtjes aan het zwembad te liggen en even niks te doen, afgezien van een beetje zwemmen en lekker bubbelen in de whirlpool. Het is heerlijk rustig aan het zwembad en het uitzicht op de indrukwekkende hoge bergen van Zion is fantastisch.

’s Avonds genieten we van een heerlijk diner. Mario constateert dat dit de beste plek is in zijn vergelijkend biefstuk-onderzoek en ik geniet van een heerlijk stukje sappig eendenvlees. Na het eten genieten we nog even op ons terrasje van de avond, die hier een heel stuk warmer aanvoelt dan in Bryce. Terwijl ik dit reisverslag bijwerk, luister ik naar de krekels die in de bosjes voor onze patio kwetterend de nacht inluiden. What better way to end the day?

Het lijkt wel of de parken elke dag mooier worden.

De volgende dag brengt de shuttlebus ons richting Zion National Park. We stappen uit bij de Zion Lodge; het oudste gebouw in het park en nemen van daaruit de hiking trail naar de Lower Emerald Pool. We lopen over een brug over de ‘Virgin River’, spotten twee herten in de bosjes en passeren schitterende vergezichten. Het smalle wandelpad slingert door de bossen en overal kijken we uit op indrukwekkende hoge rotsen.

We komen uit bij een natuurlijk gevormd zwembadje, wat is ontstaan door een waterval die van de hoge rotsen komt denderen. Als we onder de waterval door lopen krijgen we meteen een verfrissende douche. Er fladderen mooie grote vlinders met oranje/zwarte vleugels en hier en daar zijn kleine stroompjes ontstaan, door water wat van de rotswanden naar beneden sijpelt. Het lijkt wel of de parken elke dag mooier worden.

Naarmate we verder omhoog wandelen wordt het wandelpad moeilijker begaanbaar; we moeten ons over een onverhard zandpad via natuurlijke, ongelijke stenen een weg omhoog banen en ik ben blij dat ik dit keer wèl mijn wandelschoenen heb aangetrokken. We willen ook nog een ander deel van het park zien, dus laten we ons door de shuttle naar de zogenaamde Riverwalk brengen. Ook hier is het prachtig, we lopen over brede wandelpaden langs de rivier en we zien veel eekhoorntjes. Eentje vergezelt ons een heel stuk van de wandeling; je merkt dat deze diertjes aan toeristen gewend zijn geraakt. Zion is een schitterend natuurpark waar je dagenlang zou kunnen wandelen, maar omdat we vandaag naar Las Vegas rijden hebben we niet de hele dag de tijd.