Zo hebben we ook vaak een mening als het gaat om bepaalde aandoeningen. Vooral op psychische aandoeningen berusten veel misverstanden. Vaak is er over zo’n aandoening te weinig bekend of wordt er een eenzijdig beeld in de media gegeven. En als er eenmaal een bepaald denkbeeld heerst is het lastig om dat idee de wereld uit te helpen. Als iets maar vaak genoeg wordt herhaald gaan we het vanzelf als waarheid aannemen. En dan hebben we al gauw ons oordeel klaar, terwijl je onmogelijk kunt oordelen over een aandoening die je zelf niet hebt. En zelfs wanneer je die wel hebt, dan nog kun je alleen voor jezelf spreken. Je lotgenoten met dezelfde aandoening kunnen het heel anders ervaren. Want iedereen beleeft dingen op zijn eigen manier, ieder met zijn eigen gevoel. Zo heb ik mezelf altijd als een ‘milde Touretter’ gezien. Ik dacht dat het bij mij wel meeviel en dat het zoveel erger kon. Natuurlijk is dat laatste waar, dingen kunnen altijd erger maar ik denk dat ik het mezelf, door jarenlang mijn Tourette zoveel mogelijk verborgen te houden, aardig lastig heb gemaakt. Aan de buitenkant zie je niet wat er van binnen speelt en wanneer mijn tics niet zichtbaar zijn kan ik me van binnen enorm gespannen voelen doordat ik zoveel energie steek in het verbergen van die tics. Zo heeft iedereen, met wat voor aandoening dan ook, zijn eigen pijn en ongemakken. Het mooie is dat we niet de pijn van een ander hoeven te voelen om het te kunnen begrijpen.

Begrip en tolerantie zijn van groot belang. Maar het gaat er vooral om hoe je zelf met je tekortkomingen omgaat. Ik heb op dat vlak nog heel veel te leren maar het helpt al dat ik niet angstvallig meer probeer mijn stoornis te ontkennen en het er gewoon laat zijn. Een fijne bijkomstigheid is dat ik in deze column erover kan schrijven, dat werkt verhelderend. En ik hoop natuurlijk dat het voor degenen die het lezen een stukje kennis verschaft, waardoor het makkelijker te begrijpen wordt. Want ik snap heus wel dat het vervelend is als je toehoorder gekke bekken trekt terwijl je een serieus verhaal vertelt. Of hoe frustrerend het moet zijn als je reisgenoot onnodige handelingen blijft herhalen wanneer je op tijd voor je vlucht moet zijn. Of dat je je opgelaten voelt als je tafelgenoot om de haverklap een harde klank uitstoot als je in een chique tent zit. Maar bedenk dan dat het voor diegene zelf wellicht nog veel vervelender is. Probeer niet te oordelen, wees tolerant en bewaar je geduld, zodat ieder individu kan schitteren binnen z’n eigen persoonlijkheid. Want niemand is beter in jou zijn dan jij. En dat geldt gelukkig voor iedereen.