Een dikke laag nevel zet het landschap in een mysterieuze gloed. Een tweetal kraaien vliegt verschrikt op als de hemel kort oplicht. Een gure wind suist langs de bomen en onheilspellende donderwolken pakken zich dreigend samen boven het vervallen gebouw. Binnen heerst een spanning van een prettiger soort. Flamboyante afbeeldingen sieren de gecapitonneerde wanden en de rode satijnen lakens steken fel af tegen de met tijgerprint verfraaide vloeren. Met elke tik van haar hoge hakken stijgt de spanning. Hij probeert onder de blinddoek door te gluren. Hij kan nèt niets zien, maar hij heeft een beeld in z’n hoofd van lange slanke benen in netkousen. Het windt hem enorm op en hij geniet van het gevoel van z’n toenemende erectie. Dan stopt het tikken, zijn hartslag versnelt. Hij voelt hoe zijn gezwollen lid tegen de rand van z’n boxer duwt en een rilling loopt over zijn rug als hij haar adem in z’n nek voelt. Plots wordt hij ruw aan z’n haren getrokken. ‘Jij houdt toch zo van spanning?’ klinkt haar fluisterstem in zijn oor. Hij knikt, zijn adem stokt in zijn keel. ‘Zullen we jou dan eens wat spanning geven?’ Hij slikt als hij de deur open hoort gaan en het geluid van hakken hoort. Nog meer hakken. Het klinkt alsof ze met z’n drieën zijn.

Dit was niet afgesproken. Hevig verzet hij zich maar de boeien zitten te strak. Als hij probeert op te staan voelt hij hoe hij hardhandig achterover op het bed wordt geduwd. De paniek slaat toe, maar hij kan geen kant op. ‘Maak me onmiddellijk los!’ gebiedt hij wanhopig. Terwijl hij zich afvraagt wat ze met hem van plan zijn hoort hij nog meer voetstappen. De geur van rottend vlees vult zijn neusgaten. De zweetdruppels lopen over z’n voorhoofd en hij probeert uit alle macht los te komen uit de boeien. ‘Ik houd er niet van als er spelletjes met me worden gespeeld, jullie baas zal dit zeker te horen krijgen!’ dreigt hij. Zijn wanhoop wordt beantwoord met een gemeen lachje.

Met een harde ruk wordt de blinddoek van zijn gezicht getrokken. De schrik slaat ‘m om het lijf als tot hem doordringt wat hij ziet. Voor hem staan vijf vrouwen met bloeddoorlopen ogen. Ze zijn lijkbleek en hun gezichten zijn besmeurd met bloed. Eentje draagt een losse arm mee, die met geweld lijkt te zijn afgerukt. Het is haar eigen arm, het bot steekt er nog uit. Vijf paar ogen staren hem aan met een angstaanjagende doodse blik. Bij de middelste vrouw hangt één van haar oogbollen uit haar oogkas. Als een jojo hangt het ding te bungelen op haar wang. Langzaam komen de vrouwen dichterbij. Bij elke stap wordt de stank ondraaglijker. Kokhalzend draait hij z’n gezicht weg en hij knijpt z’n ogen stijf dicht als één van de vrouwen zich over hem heen buigt. Hij voelt dat er aan z’n oorlelletje wordt geknabbeld. Eerst zachtjes, maar dan een harde beet. ‘Auw, stop alsjeblieft!’ schreeuwt hij uit, maar hij beseft dat zijn smeekbede geen zin heeft. Dan voelt hij de tanden naar z’n nek gaan. Een helse pijn volgt als z’n zachte vlees wordt doorboord. Hij voelt hoe het bloed eruit gutst. Hij weet dat hij ten dode opgeschreven is en kan niets anders doen dan zich schikken in zijn lot. Voor dit avontuurtje zal hij de hoogste prijs betalen.